सोनसळी ग गहू घंगाळी वलवीलं
माज ते बंदुराज भाऊबीजेला बोलवील ।
सोनसळी ग गहू शेजी काढीती नकुल्याला
बदुं माज्या त्या राजसाला भाऊबीज ग धाकल्याला ।
तांबडया मंदिल्याची वस्तु (उजेड) पडली सान्यावाटं
ताईता बंधू माझा चांद म्हवरीला (उगवला) कुठं ।
न्हवर्‍या परायास माजी नवरी लई गोरी
माजी तू भैनाबाई तिला हळद लाव थोडी ।
वळवाचा पाऊस ग फळी धरुन उठयीला
ताईता बंदु माजा बाळ कुनब्याचा नटयीला ।
सदरी सोप्यामंदी हंडे बिल्वर आराईस
माज्या त्या नातवाचं आज हाई ग बारईसं ।
हावस मला मोठी हौससारखं माझं झालं
सावळं बाळराज माज्या अंगनी पानी न्हालं ।
हावस मला मोठी हिरवं लुगडं भरजरी
राजस बाळ माज्या नातू घेतला कडेवरी ।
सासर येवढा वस माझ्या जलमी ठावं नाही
सासू नव्हती बयाबाई ।
सासर येवढा वस जिर्‍या मिर्‍याला आलं घस
जातीवंताचे लेकी सोस ।
सासर येवढा वस जिनं करुनी तीनं केला
नाही बेगडी रंग गेला मैनाबाई ।
सासर वासिनीला नाही आधार कुणाचा
भैनाबाई कंत देवाच्या गुणाचा ।
सासरवासिनीला पंढरी आठवली
देवा माझ्या विठ्‍ठलानी पत्रं दोन पाठीवली ।
बाळ सासर्‍याला जाती येशीत झाली दाटी
चुलता पंडीत पानं वाटी ।
बाळ सासर्‍याला जाती डोळ्याला यीना पानी
ती का अंतरीची शानी ।
सासरवासिनी बस माझ्या तू ओसरी
तुझ्या शिनची माझी बाळ नांदती सासरी ।
सासर्‍याला जाती लेक कुणाची अनिवार
हाती सोन्याचं बिलवार बाळाबाई ।
सासर्‍याला जाती संगं सिदूरी राजूर्‍याची
लेक मराठी गुजराची ।
सासर्‍याला जाती बहीण भावाच्या आवडीची
तीला घालवाया बाई सभा ऊठली चावडीची ।
सासर्‍याला जाती ती का करिती फुंदूं फुंदूं
संगं मुराळी दोघ बंदू ।
