ஒருமுறை துரியோதனனின் மனைவி பானுமதியும் கர்ணனும் பகடை விளையாடுகிறார்கள். விளையாட்டு முன்னேறும்போது, கர்ணன் வெற்றிப் பெற போகிறார், பானாமதி தோல்வி அடையப் போகிறாள் என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது. அப்போதே துரியோதனன் தனது ராணியின் அறைக்குள் நுழைந்தார். பானுமதி அதை எதிர்கொள்ளும் போது கர்ணன் கதவை தன் முதுகுப் பக்கம் நோக்கி இருந்தார். கணவர் வருவதைப் பார்த்து, அவள் எழுந்து நிற்கப் போனாள். அவள் எழுந்து கொண்டிருக்கும்போது, கர்ணன், அவள் தப்பிக்க முயற்சிக்கிறாள் என்று நினைத்து, முத்துக்களால் பதிக்கப்பட்ட அவளது துணியைப் பறித்துக்கொண்டார்.
நூல் முறிந்தது:
கர்ணனின் சக்திவாய்ந்த கைகளால் இழுத்து, நூல் நொறுங்கி, முத்துக்கள் அனைத்தும் தரையில் உருண்டன. பானாமதி ராணிக்குத் திகைத்துப்போய், என்ன சொல்வது, என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. கர்ணனின் தாக்குதல் மற்றும் உணர்ச்சியற்ற நடத்தை காரணமாக, அவள் தன் கணவனால் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுவாள் என்று அவள் பயந்தாள். அவளின் அதிர்ச்சியடைந்த நிலையைப் பார்த்து, ஏதோ தவறு இருப்பதாக உணர்ந்த கர்ணன், திரும்பி அவன் நண்பன் துரியோதனனைப் பார்த்தான். அவர் ஆழ்ந்த அதிர்ச்சியும், வார்த்தைகளுக்கு அப்பாற்பட்ட மன உளைச்சலும் அடைந்தார்.
ஒரு வலுவான பிணைப்பு:
இங்கே, அவர் அரச அறையில், தனது நண்பரின் மனைவியுடன் பகடை விளையாடுவார், இது போதாது என்பது போல, அவளுடைய ஆடைகளைப் பிடிக்க அவருக்கு தைரியம் இருந்தது, இதனால் அவளது தூய்மையான நற்பெயருக்கு தர்மசங்கடமும் ஆபத்தும் ஏற்பட்டது. அவர் திகைத்து, உருமாறி நின்றார். பானுமதி மற்றும் கர்ணன் இருவரும் துரியோதனனின் கண்களைச் சந்திக்க முடியாமல் ஆட்டுத்தனமாகப் பார்க்கும்போது, கௌரவ வாரிசான கர்ணன், "நான் மணிகளை மட்டும் சேகரிக்க வேண்டுமா, அல்லது அவற்றையும் சரம் போட வேண்டுமா?" என்று மட்டுமே கேட்டார்.
