आता शाळेत जाणे अत्यंत धोकादायक झाले होते. सुरक्षेसाठी मुली केवळ स्कूल व्हॅनचा वापर करत होत्या. मग एके दिवशी एका तालिबानी सैनिकाने शाळेची व्हॅन अडवली. त्याने आत डोकावून विचारले
"मलाला कोण आहे? मला लवकर सांग, नाहीतर मी तुम्हा सगळ्यांना गोळ्या घालीन." त्यानंतर त्याने मलालावर गोळीबार केला.
व्हॅन मलालाला स्वात खोऱ्यातील एका छोट्या हॉस्पिटलमध्ये घेऊन गेली. एका हेलिकॉप्टरने त्यांना दूरच्या एका मोठ्या हॉस्पिटलमध्ये नेले. त्यानंतर एका जेट विमानाने समुद्रात उड्डाण केले आणि त्याला त्याहून मोठ्या हॉस्पिटलमध्ये नेले. प्रत्येक हॉस्पिटलमध्ये डॉक्टरांनी मलालाला वाचवण्याचा प्रयत्न केला.
मलालावर गोळी झाडल्याचा आवाज जगभर घुमला. सर्वत्र मुला-मुली, पुरुष आणि स्त्रिया, मलालाच्या बरे होण्यासाठी प्रार्थना करत होते. हळूहळू मलाला बेशुद्धीतून जागा झाली.
तिने डोळे उघडले आणि हातात पुस्तक धरून हसली. त्यानंतर तिचा आवाजही परत आला.
मलालाने तिच्या १६ व्या वाढदिवसानिमित्त पुन्हा एकदा जागतिक नेत्यांना उद्देशून पूर्वीपेक्षा अधिक ठामपणे भाषण केले . "त्यांना वाटत होते की गोळ्या आम्हाला शांत करतील, पण ते अयशस्वी झाले." एक विद्यार्थी, एक शिक्षक, एक पुस्तक, एक लेखणी हे जग बदलू शकते. त्यानंतर पाकिस्तानच्या या धाडसी तरुणीचा आवाज साऱ्या जगाने ऐकला.
मलालाला आंतरराष्ट्रीय बाल शांतता पुरस्कार (उपविजेता), पाकिस्तान राष्ट्रीय युवा शांतता पुरस्कार, सामाजिक न्यायासाठी मदर तेरेसा मेमोरियल इंटरनॅशनल प्राईज आणि शांतता व मानवतेसाठी रोम पुरस्कार यासह अनेक शौर्य पुरस्कार मिळाले. २०१३ मध्ये त्यांना शांततेचे नोबेल पारितोषिक मिळाले
