एक कुत्रा गोठ्यातल्या गव्हाणीत बसला असता तेथे एक भुकेला बैल गवत खायला आला. पण तो कुत्रा त्याला गवत खाऊ देईना. तो त्याच्या अंगावर भुंकू लागला. तेव्हा बैल त्याचा धिक्कार करून त्याला म्हणाला, 'अरे. क्षुद्र प्राण्या, हे गवत तूही खात नाहीस नि मलाही खाऊ देत नाहीस, अशा या दुष्टपणाबद्दल तुला सदा दारिद्र्य येईल.'

तात्पर्य

- काही लोक इतक्या कोत्या मनाचे असतात की एखाद्या वस्तूचा स्वतःला उपयोग नसला तरी दुसर्‍याला त्याचा उपयोग करू न देता ती अडवून ठेवतात.
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे பதிவு செய்யவும் करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
கருத்துக்கள்
இதுபோன்ற மேலும் கதைகள் மற்றும் புதுப்பிப்புகளுக்கு எங்கள் தந்தி குழுவில் சேரவும்.telegram channel

Books related to इसापनीती कथा २०१ ते २५०


नलदमयंती
पंचतंत्र
जगातील अद्भूत रहस्ये
सुधा मुर्ती यांची पुस्तके
इसापनीती चरित्र आणि कथा १-५०
महाभारत सत्य की मिथ्य?
विक्रमादित्य आणि वेताळ - जुन्या गोष्टी
अश्वमेध- एक काल्पनिक रम्यकथा
चिमणरावांचे चर्हाट
अभिज्ञानशाकुन्तल
कार्व्हर
हिंदी कथाएं
विक्रमोर्वशीय
शेख चिल्ली की कहानियाँ
ऋतुसंहार‍