आतां डोळे तुम्ही पहा दृष्टीभरी । दिसतों श्रीहरि उभा विटे ॥१॥
श्रीमुख चांगलें सुखाचें निघोट । कुंडलें मुकुट विराजित ॥२॥
कुरुळिया केशें तया तळीं दाटी । व्यंकटा भ्रुकुटी शोभा दिसे ॥३॥
तेथें माझी दृष्टी कैसी राहूं पाहे । कोटि सूर्यां होय ओवाळणी ॥४॥
तुका म्हणे देव कृपेची माउली । वस्ती मज दिली पायांसवें ॥५॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे பதிவு செய்யவும் करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
