वसंता : तो पलीकडे झाडींत गांवच आहे. आपण या शेतांतून जाऊं या.

वेदपुरुष : अरे, त्या गाईच्या पाठीवर कोण आहे ?

वसंता : कसा ऐटींत बसला आहे! आणि हातांत तिरंगी झेंडा! कोणीं दिला त्याला झेंडा ?

वेदपुरुष : मुंज लावणारा कोणी या गांवांत येऊन गेला असेल !

वसंता : या निवडणुकीच्या वेळेस प्रचार खूप झाला. तीस साल पुन्हा आलें होतें. फेर्‍या, गाणीं, मिरवणुकी, झेंडे-खूप स्फूर्ति संचरली होती.

वेदपुरुष : काय रे मुला! हा झेंडा कोणीं दिला ?

मुलगा : मागें एक गांधी आला होता, त्यानें दिला.

वसंता : तुला गाणीं येतात का ?

मुलगा : पण आम्ही गांवांत म्हणत नाहीं. पाटील बोंबलतो.

वसंता : मग कोठें म्हणतां ?

मुलगा
: येथें माळावर. आम्ही झाडावर झेंडा लावतों व गाणी म्हणत नाचतों. तुमच्याजवळ झेंडा नाहीं तो! तुम्ही गांधी आहांत ? कीर्तन करणार का गांवांत ?

वसंता : व्याख्यानाला लोक येतात का ?

मुलगा
: लोक जमतात.

वसंता
: पाटील रागावत नाहीं का ?

मुलगा : पाटील तणतण करतो. परंतु लोक सभेला जमतात. आमच्या गांवांत गांधीलाच मतें दिलीं. तुम्हांला पोवाडे येतात का !

वसंता : हो.

मुलगा : आज रात्री म्हणा.

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel